Een slavenhandelaar is een persoon die andere mensen als persoonlijk bezit toe heeft geëigend via ontvoering of handel en die deze slaven verder verhandelt.

Er zijn vele verschillende vormen van slavernij en slavenhandel. In nomadische culturen over de hele wereld kwam slavenhandel voor. Slavenhandelaars kochten slaven bij lokale heersers, die vaak krijgsgevangenen, maar niet zelden ook hun eigen burgers aan de handelaars verkochten, of ze gingen op jacht en vingen zelf mensen die vervolgens als slaaf werden beschouwd.

Officieel is slavernij overal ter wereld verboden. Als een van de laatste in Saoedi-Arabië in 1962 en Mauretanië in 1981. Toch komen wereldwijd ook tegenwoordig nog op grote schaal op slavernij gelijkende situaties voor. Als daarbij mensen worden verhandeld en/of over grote afstand verplaatst, spreekt men van mensenhandel.

Minder bekend is de slavenhandel in Noord-Afrika. Onder meer de Barbarijse Zeerovers namen veelal bemanningen van Europese schepen gevangen en verhandelden deze; ook werden op Europese kustdorpen aanvallen ondernomen en werden bewoners meegevoerd als slaven. Men schat dat 1 miljoen Europeanen op deze wijze zijn geroofd. Hieraan kwam in 1816 een einde toen Britse, Nederlandse en Amerikaanse marineschepen de forten van de Barbarijse zeerovers vernietigden.

Een gebied waar in de tweede helft van de 19e eeuw nog wel slavenhandel op grote schaal voorkwam, was Oost-Afrika, ook bekend als de Oost-Afrikaanse of Arabische slavenhandel. Deze slaven waren bestemd voor de Somalische en Arabische markt.

Tijdens het Romeinse Rijk was er een levendige handel van slaven uit alle delen van het rijk en de omringende gebieden. Het woord 'slaven' is dan ook afgeleid van de Slavische volkeren, de - volgens de Romeinen - 'barbaarse' volkeren van wie ze de slaven kochten.